Soinu-teknologiaren garapen-historia lau etapatan bana daiteke: hodia, transistorea, zirkuitu integratua eta eremu-efektuaren transistorea.

1906an, de Forrest estatubatuarrak hutseko transistorea asmatu zuen, giza teknologia elektro-akustikoa aitzindaria izan zena.Bell Labs 1927an asmatu zen. Feedback negatiboaren teknologiaren ondoren, audio teknologiaren garapena aro berri batean sartu da, hala nola, Williamson anplifikadoreak arrakastaz erabili du feedback negatiboaren teknologia anplifikadorearen distortsioa asko murrizteko 1950eko hamarkadara arte, garapena. hodi-anplifikadorea garai zirraragarrienetako batera iritsi zen, hodi-anplifikadore ugari sortzen dira etengabe.Hodi-anplifikadorearen soinu kolorea gozoa eta biribila denez, oraindik ere gogoko dute zaleek.

1960ko hamarkadan, transistoreen sorrerak audioaren zaleen kopuru handia audioaren mundu zabalago batean sartu zuen.Transistore anplifikadoreek tinbre delikatua eta mugikorra, distortsio baxua, maiztasun erantzun zabala eta sorta dinamikoa dituzte.

1960ko hamarkadaren hasieran, Estatu Batuek lehen aldiz zirkuitu integratuak sartu zituzten, audio-teknologiaren kide berriak direnak.1970eko hamarkadaren hasieran, soinuaren industriak apurka-apurka zirkuitu integratuak aitortu zituen kalitate handiko, prezio baxuagatik, bolumen txikiagatik, funtzio askogatik eta abarrengatik.Orain arte, film lodiko audio-zirkuitu integratuak eta eragiketa-anplifikadoreen zirkuitu integratuak oso erabiliak izan dira audio-zirkuituetan.

1970eko hamarkadaren erdialdean, Japoniak eremu-efektuko lanaren gomendio-hodiaren lehenengo hodia sortu zuen.Eremu-efektuko potentzia-hodiak elektroi-hodi hutsaren ezaugarriak dituelako, tonu lodi eta gozoaren kolorea eta 90 dB-ko barruti dinamikoa, THD < 0,01% (100KHZ), laster bihurtu zen audioan.Gaur egungo anplifikadore askotan, eremu-efektuko transistoreak erabiltzen dira azken irteera gisa.

 Inportatutako Bass ULF Proiekturako egokia

12 hazbeteko gama osoko entretenimenduko bozgorailua