1. Bozgorailu magnetikoak elektroiman bat du, iman iraunkorraren bi poloen artean burdinazko nukleo mugikorra duena. Elektroimanaren bobinan korronterik ez dagoenean, burdinazko nukleo mugikorra iman iraunkorraren bi polo magnetikoen fase-mailako erakarpenak erakartzen du eta erdian geldirik geratzen da; korrontea bobinatik igarotzen denean, burdinazko nukleo mugikorra magnetizatu egiten da eta barra-iman bihurtzen da. Korrontearen norabidea aldatzean, barra-imanaren polaritatea ere aldatzen da, eta, beraz, burdinazko nukleo mugikorra euskarriaren inguruan biratzen da, eta burdinazko nukleo mugikorraren bibrazioa kontsolatik diafragmara (paper konoa) transmititzen da airea termikoki bibratzera bultzatzeko.

2. Bozgorailu elektrostatikoa Kondentsadore-plakari gehitzen zaion indar elektrostatikoa erabiltzen duen bozgorailua da. Bere egiturari dagokionez, kondentsadore-bozgorailua ere deitzen zaio, elektrodo positiboak eta negatiboak elkarren aurkakoak direlako. Bi material lodi eta gogor erabiltzen dira plaka finko gisa, eta horiek soinua transmititu dezakete plaken bidez, eta erdiko plaka diafragma gisa material mehe eta arinez egina dago (aluminiozko diafragmak, adibidez). Diafragmaren inguruan finkatu eta estutu, eta distantzia handia mantendu polo finkotik. Diafragma handi batean ere, ez du polo finkoarekin talka egingo.
3. Bozgorailu piezoelektrikoak Material piezoelektrikoen alderantzizko efektu piezoelektrikoa erabiltzen duen bozgorailuari bozgorailu piezoelektrikoa deritzo. Dielektrikoa (kuartzoa, potasio sodio tartratoa eta beste kristal batzuk adibidez) presioaren eraginpean polarizatzen den fenomenoari, gainazalaren bi muturren artean potentzial diferentzia bat sortuz, “efektu piezoelektrikoa” deritzo. Bere alderantzizko efektuari, hau da, eremu elektrikoan jarritako dielektrikoaren deformazio elastikoari, “alderantzizko efektu piezoelektrikoa” edo “elektrostrikzioa” deritzo.